කුලගෙය දෙදරා බිඳී වැටෙද්දී
දුක්ගිනි උහුලා හඬා වැටෙද්දී
නුඹ වෙත බැඳුනෙමි කාටත් රහසින්
ළංවී සුරතින් කඳුළ පිසිද්දී
අසෙනිය කුසුමන් හද තුළ පිපුණා
අදහන්නට බැරි සතුටක් දැණුනා
හිනිමං බැන්දත් ළං වෙන්නට බැරි
අහස ඇවිත් මා ළඟින්ම උන්නා
පපුතුර නුපුරුදු සුවඳක් දැනුනා
තවත් කඳුළු එහි රැඳිලා තිබුනා
මටත් වඩා නුඹෙ පහසින් සැනසූ
තවත් රිදුනු සිත් ඇති බැව් හැඟුනා
හිරු සඳු තරු අහසේ දිළිසෙද්දී
අහසේ පැහැබර බව වැඩි වෙද්දී
මා පොළවේ දුහුවිළි කඳුළක් බව
පමා වැඩියි මගෙ හිතට දැනෙද්දී
Friday, September 28, 2012
Thursday, January 12, 2012
එපා යන්න ඉමෙන් එහා...
එපා යන්න ඉමෙන් එහා...
උස අත්තක මලක් වෙලා නුඹ පිපිලා තිබුනා
තටු සලමින් බඹරලියන් නුඹ අසලින් රැඳුනා
පියාඹන්න අත්තටු නැති මට හරි දුක හිතුනා
ඒ උනාට උදේ හවා ඈතින් නුඹ පෙනුනා
තටු නැතිමුත් බිම හුන් මට නුඹේ සුවඳ දැනුනා
ඒ සුවඳට හිමි නැතිමුත් මගෙ හද ලොබ බැඳුනා
ඉහලින් සිටි නුඹ හට මා නොපෙනෙන බව හැඟුනා
නුඹ නොදකින අසරණ මගෙ හිත හොඳටම රිදුනා
සිප ගන්නට බැරි වුනාට නුඹ පිසගෙන හමනා
මඳ පවනේ නුඹේ සුවඳ පොද දැවටී තිබුනා
ඒ සුවඳින් ළය පුරවාගෙන මා දිවි ගෙවනා
එපා යන්න ඉමෙන් එහා මගෙ දෑසට පෙනෙනා
***
උස අත්තක මලක් වෙලා නුඹ පිපිලා තිබුනා
තටු සලමින් බඹරලියන් නුඹ අසලින් රැඳුනා
පියාඹන්න අත්තටු නැති මට හරි දුක හිතුනා
ඒ උනාට උදේ හවා ඈතින් නුඹ පෙනුනා
තටු නැතිමුත් බිම හුන් මට නුඹේ සුවඳ දැනුනා
ඒ සුවඳට හිමි නැතිමුත් මගෙ හද ලොබ බැඳුනා
ඉහලින් සිටි නුඹ හට මා නොපෙනෙන බව හැඟුනා
නුඹ නොදකින අසරණ මගෙ හිත හොඳටම රිදුනා
සිප ගන්නට බැරි වුනාට නුඹ පිසගෙන හමනා
මඳ පවනේ නුඹේ සුවඳ පොද දැවටී තිබුනා
ඒ සුවඳින් ළය පුරවාගෙන මා දිවි ගෙවනා
එපා යන්න ඉමෙන් එහා මගෙ දෑසට පෙනෙනා
***
Subscribe to:
Posts (Atom)