Wednesday, December 23, 2009

එදා මෙදාතුර . . .

දම්පල් උයන සමනළ පාලම ඔස්සේ
ගල්පඩි නැගන් ගල් බැම්මේ ගල් අස්සේ
අත්වැල් බැඳන් තෙමි තෙමි පෙම් මල් වැස්සේ
උන් හැටි සීනයක් විය කලකට පස්සේ

නිසල සයුර රුදුරුව වෙරළට ඇදුනා
සමනළ පාලමේ ලස්සන තටු බිඳුනා
පැතුව ලෙසම ඔබ මා අතිනත බැඳුනා
තිබුන සෙනෙහෙ ගං දිය පතුලට හිඳුනා.

Thursday, December 17, 2009

නිහැඩියාවකට පසු..

පරිඝණකයෙන් ලියුමක් හදාගන්න (පුහුණුව ලැබුව cigas,payrole වගේ දේවල් හැරුණම)යන්තම් අන්තර්ජාලය දිගේ ගිහින් පත්තර පිටුවක් කියවගන්න විතරක් දැනගෙන උන්න මට බ්ලොග් එකක් හදල දුන්න වත්.. නංගිට පින් සිද්ධ වෙන්න මම අද මගේ තනිකම අකුරු කරනව.නැත්නම් ඉතින් කොල කෑලි පිරෙන්න ලියල dustbin පුරවනව විතරයි.ගොඩක් දවසකින් ලියන්නෙ.උණ හැදිල හිටිය.සනීප වෙලා ආ ගමන් කාර්යාලයෙන් යවන පුහුණුවකට ගියා.කොහොමටත් දෙසැම්බර් වල කාර්යාලයම කාර්ය බහුලයි.මම ගොඩක් අයගෙ බ්ලොග් කියවනව.ඒවට මොනවහරි ලියන්නත් ආසයි.ඒත් මට ලියවෙන්නෙම මගේ හිතට හිතෙන විදියෙ දුක්බර දේවල්.ඒකයි නොලියන්නෙ.කවුරුත් හිතාවි මම මහා අසුබවාදී කෙනෙක් කියල.ඇත්තටම හැමදාම දුක හිතෙන දේවල් වලට මුහුණ දෙන කෙනෙක්ගෙ හිතෙන් ඉපදෙන නිර්මාණත් දුක්බරයි තමා.ඒ නිසා ලස්සන දෙයක් හිතුන දවසකම කවියක් අකුරු කරන්නම් කියල හිතුව.දවසෙ වැඩ ගොඩ අස්සෙන් චූටි පැටික්කි උම්මා කුක්කු කියනව ඇහෙනව.ඒ නිසා නවතින්න ඕන මෙතනින්.